Imilia Masschelin
Ben je trots om vrachtwagenchauffeur te zijn? Wat maakt jouw job zo uniek en wat vertel je aan je vrienden over je job?
Ja, ik ben enorm trots! Ik rijd met bulk in de steengroeves. Mijn job is gewoon uniek, omdat het werk dat ik doe iedere dag een andere uitdaging brengt. Geen enkele dag is hetzelfde. We hebben wel altijd dezelfde klanten. Maar het is niet altijd even gemakkelijk. Ik vertel dit ook zo aan mijn vrienden. Ik doe mijn werk enorm graag, maar het is afzien in mijn werk, en je moet er voor zijn. Mijn vriend zegt vaak dat hij het niet zou kunnen. Ook ben ik gewoon blij om deel uit te maken van het proces dat dieren van eten voorziet, en dat is ook tof!De 'meeste gepassioneerde chauffeur' is uiteraard een zeer gemotiveerde chauffeur. Wat is het geheime ingrediënt in jouw dagelijks enthousiasme? Hoe komt het dat je graag vrachtwagenchauffeur bent én wilt blijven?
Ik ben erin opgegroeid, ik ken niets anders. Ik was altijd mee met mijn papa. Iedere dag tijdens de vakantie. En ik kan gewoon niet goed uitleggen waarom ik het graag doe; het zit in mij. Ik kan gewoon niet zonder. 2 weken in verlof en ik mis mijn trouwe kameraad al. Het is ook gewoon een soort vrijheid die je hebt. Je zit niet tussen vier muren en dat maakt het ook zo tof. Moest ik dit kwijt zijn, denk ik dat ik gewoon gek word. Dus neen, geef mij maar die diesel onder mijn kont.De ‘meest gepassioneerde chauffeur’ is per definitie ook een verkeersveilige chauffeur. Hoe verwezenlijk jij dit in de praktijk?
Ik probeer altijd en overal veilig aan te komen. Dus vooral voor mezelf zorgen, dan zorg je ook automatisch voor de mensen om je heen. Maar ook kijk ik ver in het verkeer, waardoor ik kan anticiperen op het verkeer, en in geval van gevaar de rest waarschuwen.Als vrachtwagenchauffeur heb je een geweldige en variërende job. Welk unieke gebeurtenis maakte jij ooit mee? Kon jij ooit op een uitzonderlijke manier de passie voor jouw job tonen?
Mijn unieke ervaring was toen ik nog maar 3 weken reed en naar Groningen moest. Ik vertrok met een bang hartje en belde super veel met mijn papa om de weg te vragen, want de gps die vertrouwde ik voor geen haar. Heel tof, die uitzichten en dat vertrouwen dat ik kreeg van mijn baas. Ik reed totaal nog niet lang, nog geen maand, en ik mocht al naar daar. Eenmaal daar aangekomen was ik superblij. Ik bleef slapen en s'morgens ging ik lossen. Daarna de hele dag rustig naar huis gereden. Die dag voelde echt als de toerist uithangen voor mij. Ik kan niet beschrijven hoe tof die reis was! En die zal ik zeker nooit meer vergeten!